• 

• 

Tjeerd sprak: “Zoals Henk hiervoor aangaf willen we wel dat the sky the limit is, maar zien we in praktijk steeds grenzen. Hoe gaan we daarmee om? Meestal door te proberen te verklaren waarom het hier niet lukt. Waarom hier de grens niet doorbroken kan worden.

De vader en de jongen hebben hun hoop gezet op die Jezus die rondgaat en wonderen doet. Maar als ze dan komen op de plek waar Jezus zou moeten zijn, is Jezus verdwenen. De berg op met drie van zijn volgelingen. De andere volgelingen zijn achter gebleven. De vader vraagt hen dan maar om de geest uit zijn zoon te drijven.

Stelt u zich eens voor dat er een vader met zijn kind bij u komt en zegt: u bent toch een volgeling van Jezus, drijft u dan die geest uit. Zorgt u ervoor dat het kwaad stopt. Hoe reageert u dan? Denkt u dan: the sky is the limit: huppakee we gaan ervoor! Of stuurt u ‘m door naar een psychiater, of naar de voorganger? Of denkt u: nou, ik probeer wel wat en als het niet werkt, weet ik het ook niet meer?

De negen overgebleven volgelingen is het in ieder geval niet gelukt vertelt de vader aan Jezus wanneer die van de berg is afgedaald. En erger nog, er is een hele oploop en discussie ontstaan. De discussie gaat over waarom het niet gelukt is, waarom er geen succes is. Iedereen heeft daar zo z’n mening over. De ene bijbelwetenschapper weet het nog beter dan de andere volgeling. Jezus reageert nogal sterk, hij is boos. Geïrriteerd dat er nu niet meer naar de jongen wordt gekeken. Jezus maakt daar abrupt een einde aan door te zeggen: breng hem bij me. Zodra die komt, gebeurt er wat, de jongen valt schuimbekkend neer. Jezus kijkt en praat met de vader: – hoe lang heeft hij hier al last van? – Al vanaf heel vroeg. Als u ‘m kunt helpen doe het. – Als, als? Alles is mogelijk voor wie gelooft. – Ik geloof! Help mijn ongeloof.

Hoewel we niet verder hebben gelezen loopt het verhaal nog door. De menigte verplaatst zich van de discussie naar de jongen. Jezus ziet dat en doorziet dat de oorzaak bij een doof/stomme geest ligt. Dit achter de zichtbare werkelijkheid liggende kwaad wordt door Jezus gestopt. De jongen lijkt dan dood totdat Jezus hem bij de hand vat en hem overeind helpt. Dan is er een nieuw begin. Ik stel me voor dat de vader en de zoon op de terugweg gaan, blij, hij kan eindelijk horen en zich uiten. Hij zit niet langer opgesloten in zichzelf en heeft hoop op een beter leven. Maar leren praten en luisteren is nog een hele klus.

Laten wij als volgelingen van Jezus hier nog even bij stilstaan. Zeker in het licht van Hemelvaart. Want Jezus kwam net van de berg af waar hij God ontmoet had, voor deze ontmoeting met vader en zoon. In Handelingen, waar we over Jezus’ hemelvaart lezen, vinden we Hem en zijn volgelingen ook weer terug op een berg, de olijfberg. Jezus gaat dan weg en zij kijken naar de wolken. Niet naar wat daar achter is. Als ze maar blijven staren naar de hemel, moeten twee engelen hen nog even een zetje geven te doen wat Jezus hun gezegd heeft. Wij hebben ook vaak een zetje nodig om te zien wat het Koninkrijk van God echt is. Om achter de zichtbare werkelijkheid te kijken. Om de mens met zijn grenzen te blijven zien en niet te verdwalen in discussies of filosofieën over waarom het niet lukt.

Daarvoor is concentratie op Jezus woorden en werk nodig, stilte om zijn stem te verstaan, met andere woorden, we moeten bidden, onze gedachten en gevoelens open leggen bij Hem en doen wat hij ons zegt: wachten op de kracht van de Heilige Geest. We mogen leren bidden: Uw wil geschiedde gelijk in de hemel alzo ook op aarde. Wanneer we daarop vertrouwen is werkelijk een nieuw begin mogelijk.”